خاطرات سربازی 2

از هفته ی دوم کلاس ها سختتر و سختتر میشد ولی خب مام خیلی پوست کلفت شده بودیم. یادمه روزهای اول تنها کار زجرآورمون نشستن زیر آفتاب روی زمین بود که تازه اونم با کلی ناز و کرشمه انجام میدادیم که إ وا نکنه یه وقت خاکی بشیم! تصورشم نمیکردیم یه روز مجبورمون کنند روی خار و خاک و سنگ و کلوخ غلت بزنیم!!
کلاس های تئوری هم که برامون حکم هتل "لوسیرنوس" ر داشت و صندلی من هم کنار دیوار برام مثل تشکی از پر قو بود. کمبود خوابم ر اونجا جبران میکردم. همین که مربی میگفت بسم الله من به خوابی عمیق فرو میرفتم. تازه تو همون مقطع زمانی خواب هم می دیدم پامیشدم واسه بچه ها تعریف میکردم!
کلاس های تئوری اکثرا مربوط به احکام بود. از نحوه دادن خمس و زکات بگیر تا طریقه ی غسل و وضو و تیمم. تقریبا تمام توضیح المسائل ر به ما آموزش دادند. به شکلی که همه ی بچه ها آخر دوره به درجه ی رفیع اجتهاد نائل گردیده بودند!!
البته روزهای اول با برگزاری کلاس های ساده ای مثل روخوانی نماز با خودم گفتم مگه میشه کسی لیسانس و فوق لیسانس باشه نماز خوندن بلد نباشه. اما وقتی دیدم یه نفر خیلی جدی به "تسبیحات اربعه" می گفت تسبیحات عربده!!! و دیگری تو قنوط به جای ذکر: "و قنا عذاب النار" گفت: و بنا عذاب الناس!!!! متقاعد شدم که بله وجود همچین کلاس هایی هم لازمه واقعا :))
شرایط ما تو پادگان مثل اصحاب کهف بود. از همه جا بی خبر بودیم. تنها منبع اطلاع رسانی اونجا روزنامه ی "کیهان" بود که صبح به صبح روی بیلبورد نمازخونه می چسبوندند. سربازهای بدبخت هم در این وانفسای منابع خبری چنان با ولع این کیهان ر میخوندند که هر کی ندونه فکر میکرد دارن New York Times یا Guardian میخونند :))) اتفاقا حوادث مهمی هم تو همون دوره ی ما رقم خورد. عزل و نصب های دولت و سفر آقای روحانی و هیئت همراه به آمریکا از جمله این اتفاقات بود.
ناگفته نماند عصب سیاتیک منم مث دکتر ظریف با خوندن سرتیترهای کیهان هر روز میگرفت جوری که تلاش مذبوحانه ی بهداری پادگان با آمپول معروفش "دگزا" هم اثری نداشت. حالا نمیخوام بگم پادردم بخاطر بشین پاشو ها و سینه خیزهایی بود که جریمه ی دو دره کردن کلاس هام بود. شمام بگین بخاطر همون تیتر کیهان بوده. خوبیت نداره :)